Ze kookte van woede en sloot een moment haar ogen om de spontaan opkomende golf van emoties de baas te blijven.
Het trekken van haar mond en de gebalde vuisten waarbij haar nagels zich diep in de palmen van haar handen boorden, was een proces dat ze maar al te goed kende van haarzelf. Het was duidelijk tijd om haar medicatie weer te herzien. De medicatie die de overname moest tegengaan van haar lichaam en geest door, wat zij noemde ‘de Mali Spiritus’, had steeds minder effect.
Ze hoorde nog de waarschuwing van haar zielenknijper jaren geleden, die een andere route had voorgeschreven om te komen tot een rustige levenswijze.
‘Ik wil verdomme geen kasplantje worden, ik heb geen zin om op mijn vijftigste al achter de geraniums te zitten,’ had ze de laconiek naar haar kijkende man toegebeten.
‘In een eerder gesprek liet je eens uit je mond vallen dat je van geraniums houdt, waarom dan deze ommekeer?’ was het rustige antwoord van de man die zij enkel bezocht om zich de door haar gewenste medicatie te laten voorschrijven. Na enkele pittige woordenwisselingen had hij daarin toegestemd onder de voorwaarde dat ze zich regelmatig zou laten controleren, iets wat ze de psychiater stellig beloofde, maar nooit had gedaan.
Ze wist zelf donders goed wat er met haar aan de hand was. Gezegend met een goed stel hersenen en natuurlijk de onbegrensde informatiebank van internet, had ze al snel de route voor de rest van haar leven uitgestippeld. In die route was het bezoek aan de medische geesteswetenschappen nu eenmaal noodzakelijk.
De gedachten flitsten door haar geest. Na enkele diepe ademhalingen werd ze weer rustig en keek in de spiegel. Wat ze zag beviel haar. De gekleurde contactlenzen gaven haar met het kleine brilletje een mysterieus uiterlijk en maakten haar zeker onherkenbaar in combinatie met de donkere pruik.
‘Het is tijd,’ mompelde ze. ‘Het is weer tijd om een slachtoffer te bevrijden, om haar te vrijwaren van zo’n walgelijke klootzak die geen recht meer heeft om te leven…’
Een nieuwe golf van woede teisterde het slanke lijf, maar nu kon ze de nieuwe aanval beter weerstaan. Haar hand gleed naar het politierapport dat ze door haar connecties moeiteloos had verkregen. Haar ogen vlogen over de regels die ze in de vijf dagen dat ze het rapport bezat onderhand kon dromen.


Zo begint het nieuwe boek van Robert Demo